تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودپنداره و خطرجویی دانش آموزان پسر پایه اول مقطع دبیرستان منطقه جی اصفهان

در این پژوهش اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودپنداره و خطرجویی دانش آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه منطقه جی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. طرح پژوهش حاضر از نوع پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری و گروه کنترل بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه منطقه جی اصفهان می باشند. نمونه پژوهش متشکل از 60 دانش آموز است که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، شامل آزمون خودپنداره پیرز- هاریس و مقیاس خطرجویی نوجوانان ایرانی بوده است. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایشی و گواه، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های زندگی) بر روی گروه آزمایشی طی 9 جلسه ی 90 دقیقه ای، بصورت هفتگی اجرا گردید. بعد از خاتمه جلسات درمانی و پس از دوره پیگیری 2 ماهه، مجدداً هر دو گروه ارزیابی شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس چندمتغیری (mancova) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ خود پنداره و خطر جویی تفاوت معنی داری وجود داشت (01/0>p ). در گروه آزمایش، میزان خودپنداره در مقایسه با پیش آزمون و گروه کنترل افزایش، اما میزان خطرجویی کاهش یافته بود. این نتایج بطور معنی داری در دوره پیگیری تداوم داشت.